سندرم مرگ ناگهانی نوزاد
پاسخ ندادنِ نوزاد بخشی از سندرم مرگ ناگهانی نوزاد است، که آن را بسیار ترسناک میسازد. این سندرم اولین علتِ مرگ و میر در نوزادان 1 ماهه تا 1 ساله بوده است و ادعا میشود که سالانه تنها در آمریکا جانِ 0052 نوزاد را میگیرد. با وجود سالها تحقیق این سندرم پیشبینی ناپذیر مانده است. با این وجود ریسک سندرم ناگهانی مرگِ نوزاد میتواند به صورتِ قابل توجهی کاهش یابد. اولین و مهمترین نکته برای کاهشِ این سندرم این است که نوزادانِ زیرِ یک سال را برای خواب از پشت بر رویِ تخت قرار دهید و هیچگاه آنها را از صورت و یا شکم رویِ تخت نگذارید.
جست و جو کردن پاسخها
همانطور که از اسمِ آن بر میآید، سندرم مرگِ ناگهانی کودک، مرگِ "غیر قابل توضیح" و "ناگهانی" کودکِ زیرِ یک سال است. این سندرم از این جهت ترسناک است که میتواند بدونِ هیچگونه هشداری در نوزادانی رُخ دهد که ظاهراً سالم به نظر میرسند. اکثرِ مرگهای ناشی از این سندرم با خواب در ارتباطند (بنابراین این سندرم شبیه به سندرم "مرگ در گهواره است")؛ نوزادانی که از سندرم مرگ ناگهانی میمیرند، هیچ گونه نشانهای را از رنج کشیدن نشان نمیدهند.
با این که اغلب بیماریها معمولاً به وسیله حضورِ علائمِ خاصی تشخیص داده میشوند، اکثرِ موارد سندرم مرگ ناگهانی نوزاد تنها زمانی تشخیص داده میشوند که تمامی علتهای محتملِ دیگرِ مرگ، با بررسی سابقه مسائلِ پزشکی نوزاد، محیط خوابِ او و کالبد شکافی رد شوند. این بررسیها کمک میکنند تا سندرم مرگ ناگهانی نوزاد، از علل دیگری مانندِ تصادفات، سوء استفاده جنسی و جسمی و یا شرایطِ دیگری مانندِ مشکلاتِ قلبی و یا متابولیکی، تمییز داده شود.
برای اینکه بگوییم کدام نوزادان بیشتر در معرضِ ریسک ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی قرار دارند، تنها ذکرِ یک عامل کافی نیست، بلکه مجموعهای از ریسک فاکتورها و عوامل تعیین میکنند که کدام نوزاد بیشتر در معرضِ خطرِ این سندرم قرار دارد.
اکثرِ مرگهای ناشی از این سندرم در 2 تا 4 ماهگی صورت میگیرند و این حادثه در آب و هوای سرد افزایش مییابد. اغلب نوزادانِ پسر قربانی این سندرم میشوند.